معرفی شرکت schneider

 تاریخ 170 ساله اشنایدر الکتریک

 تمام مراحلی که بیان خواهد شد، منجر به پیشروی اشنایدر به عنوان ریخته گر فولاد در لوکروزو((Le Creusot)) و تا رهبریت اشنایدر الکتریک در اتوماسیون و مدیریت الکترونیک شده است:

مروری کوتاه بر تاریخچه شرکت اشنایدر از ابتدا تا کنون:

شرکت اشنایدر الکتریک در عمر 170 ساله‌ی خود، با انتخاب‌های استراتژیکی اساسی توانسته است بسیاری از چالش‌ها را با موفقیت پشت سر بگذارد.مسیر رشد شرکت در چندین سال گذشته منجر به رشد آن در صنعت الکتریسیته شده است. این پیشرفت به واسطه تاسیس شرکت هایی با ظرفیت‌های تکمیل کننده در این حوزه بوده که با سه برند بین المللی مرلین گرین(Merlin gerin)، اسکور دی(Squre D) و تله مکانیک(Telemecanique) شناخته می شوند.اشنایدر الکتریک امروز یکی از باسابقه‌ترین تولید کننده گان تجهیزات توزیع برق، کنترل صنعتی و اتوماسیون است.

1870-1836 مدیران فولاد

1836: تاسیس دو کروزو(du creusot)

در سال 1836، دو برادر به نام های آدولف(Adolphe) و اوگن اشنایدر(Eugene (Schneider صاحب معدن‌های کروزو، کوره آهنگری و ریخته‌گری شدند، و فرصت شراکت در ماجراجویی بزرگ انقلاب فرانسه را پیدا کردند. اصلی‌ترین بازارهای آنها فولاد، صنعت سنگین، راه آهن و کشتی سازی بود.

1870-1840 سی سال درخشان

برادران اشنایدر از پیشرفت فوق العاده صنعت در قرن نوزدهم منفعت بردند و با اتخاذ تصمیمات تاکتیکی هوشمندانه و ایجاد شبکه قدرتمند روابط توانستند تجارت خود را توسعه دهند.اما برای اشنایدر، سال 1870 پایان یک دوره ی طلایی بود. تحولات مربوط به سقوط امپراتوری دوم و اعتصاب‌های شدید، تصویر درخشان موفقیت شرکت را تیره و تار کرد.

1918-1870 حرکت به سوی بازار جهانی

در پایان قرن نوزدهم، اوگن در بسیاری از کشورها در زمینه معدن، الکتریسیته و فولاد سرمایه گذاری کرد در حالیکه اکثر صادرات ریشه در موفقیت تولید سلاح داشته است.

پسر اوگن، هنری اشنایدر از وقایع 1870 درس گرفت و تشخیص داد فولاد در مسائل نظامی کاربرد دارد. در دهه‌های 60 و 70 قرن نوزدهم فرآیندهای جدیدی به کار گرفته شدند که منجر به فولاد‌های مستحکم‌تر با قیمت کمتر شدند. اشنایدر در تولید آهن و فولاد خلاقیت نشان داد و سریعا تبدیل به یکی از تولید‌کنندگان پیشتاز  اسلحه و زیرساخت ها در اروپا شد.

1944-1918 زمان عدم قطعیت

سال‌های پرتنش بعد از جنگ

بعد از اینکه اشنایدر در پیروزی فرانسه در سال 1918 نقش اساسی ایفا کرد، باید با اقتصاد زمان صلح تطبیق پیدا می‌کرد. در این دوره بود که شرکت توانست از مزایای گسترش الکتریسیته، فولاد و سیمان در زندگی روزمره بهره ببرد.سه شرکتی که امروزه سه برند برتر اشنایدر هستند (مرلین گرین، تل مکانیک و اسکور دی) در این سال‌ها تاسیس شدند.بعد از جنگ جهانی اول، اشنایدر عملیات هایی را در آلمان و شرق اروپا آغاز کرد. همکاریش با اسکودا(Skoda) یکی از نقاط برجسته این استراتژی بود.

سال‌های سیاه

ده سال بعد، قدرت تجدید یافته آلمان شدیدا شرکت های تابعه اشنایدر در شرق اروپا را تهدید کرد، و درنتیجه آن روابط بسیار نزدیک بهم خورد. هم زمان، رکود اقتصادی دهه سی و آغاز به کار دولت جبهه مردمی فرانسه تلفات سنگینی را به شرکت وارد کرد. از سالهای 1940 تا 1944، اشغال فرانسه توسط آلمان، اشنایدر را در شرایط سختی قرار داد، و شعار شرکت " تحمل کن، اما دوام بیاور" بود.

1960-1944 – یک جهان جدید

بازسازی و تولد مجدد

هنگامیکه فرانسه آزاد شد، اشنایدر باید دوباره با این شرایط تطبیق پیدا می‌کرد، اما این بار کشور باید بازسازی می‌شد. رئیس جدید اجرایی شرکت، چارلز اشنایدر(Charles  Schneider)، به تدریج تولید سلاح را رها کرد تا برروی نیازهای شهروندان تمرکز کند. بازسازی عمیق در سال 1949 انجام شد که اشنایدر را برای دنیای مدرن آماده کرد.

رهبری اقتصاد ملی

چارلز اشنایدر میخواست شرکت گسترش پیدا کند، مدرن و منطقی شود. او این شعار را برای تمام بخش‌های تجاری ، از ساخت و ساز و فولاد تا الکتریسیته و انرژی هسته‌ای و هم چنین برای استراتژی تصاحب و صادرات اشنایدر به کار برد. سیاست چارلز موفقیت زیادی داشت، و در سال 1959، اظهار کرد که اشنایدر اقتصاد ملی را رهبری می‌کند.

دوران امپین

مرگ ناگهانی چارلز اشنایدر در آگوست 1960 مشکل جانشینی را به‌وجود آورد. در این دوران، شرکت با افول بخش‌های تجاری کلیدی هم چون تولید فولاد و کشتی سازی فلج شده بود. در سال 1969 خانواده امپین(Empain)کنترل گروه را بدست گرفتند و امید تغییر را افزایش دادند.اما بارون ادوارد-جین امپین(Baron Edouard-Jean Empain)، رهبر گروه جدید اشنایدر-امپین، به گونه‌ای این گروه را مدیریت کرد که انگار یک سبد سرمایه‌گذاری با سوددهی کوتاه مدت است.بارون امپین بر کسب و کار موجود نظارت می‌کرد اما آن را گسترش نداد، و فاقد دیدگاه استراتژیک لازم برای روبه‌روشدن با آینده به گونه‌ای اطمینان بخش بود.

ناامیدی و کند شدن

گوناگونی‌های موجود در امپین-اشنایدر مانع هر گونه پیشرفت با برنامه ریزی خوب شد. با وجود عملکرد خوبی که اسپای باتیگنولز(Spie Batignolles) در تولید و مهندسی شهری داشت، بحران موجود در صنعت فولاد شرایط شکننده شرکت را بدتر کرد. مرلین گرین به تدریج به نیروهای امپین-اشنایدر پیوستند، و جومنت-اشنایدر(Jeumont (Schneider ایده های نوید دهنده‌ای را پیشنهاد داد. مادیکون(Modicon) که در سالر سال 1968 در ایالات متحده تاسیس شده بود ، در سال 1996 به اشنایدر پیوست.

2000-1981 صعود به قله‌های جدید

جدا شدن از گذشته

هنگامیکه دایدر پینیو-والنسینی(Didier Pineau-Valencienne) در سال 1981 مسئولیت را پذیرفت، سعی کرد با حذف کسب و کارهای بدون سود و غیر استراتژیک به شرکت سامان دهد. برای یافتن راه‌حل‌هایی برای بخش‌های در حال رکود با دولت فرانسه مذاکراتی انجام داد. این مذاکرات به عنوان مثال درباره تولید فولاد و ساخت کشتی بود.

آغازی جدید

پس از تحکیم پایه و اساس مالی خود به وسیله سهام داران جدید و ساده کردن ساختار سازمانی خود، اشنایدر در اواخر دهه 1980 دوباره گسترش یافت.

در سال 1986 دایدر پینیو والنسینی، مرلین گرین را به گونه‌ای مستحکم تر وارد گروه کرد و سپس یک استراتژی کسب و کار بلند پروازانه‌ای را طراحی کرد، که با ادغام تله مکانیک (1988) و اسکور دی (1991) مورد پوشش قرار می گرفت. فقط در عرض ده سال، شرکتی که در معرض ورشکستگی قرار داشت تبدیل به تولید کننده کلاس جهانی تجهیزات توزیع برق و اتوماسیون و کنترل شد.

کنار گذاشتن محدودیت‌های خود

به منظور تاکید بر تخصص خود در الکتریسیته، شرکت در ماه می سال 1999نام خود را به اشنایدر الکتریک تبدیل کرد. در آن زمان اشنایدر ، یک برنامه ی جدید و بلندپروازانه، به منظور پیشرفت سریع و رقابتی‌ را اجرا کرد تا به محدودیت‌های محصولات و سفارشات غلبه کند. امروزه تمام انرژی و منابع شرکت به عوامل پیشرفت دهنده ضروری اختصاص داده شده است: همچون افزایش تملک و رشد ارگانیکی، اولویت برتر برای تجارت الکترونیک...

2005-2000 ایجاد جهان الکترونیکی جدید

در اوایل سال 2001 یک پیشنهاد دوستانه برای خریدن لگراند(Legrand) در عوض پذیرفتن سهام، پیشنهاد داده شد.

هنگامیکه پیشنهاد در سال 2001 بسته شد، شرکت بیش از 98% از لگراند را صاحب شد. با این وجود، در اکتبر 2001، کمیسیون اروپایی اعلام کرد که این ادغام با بازار متعارف سازگاری ندارد. در نتیجه، اشنایدر الکتریک و لگراند در ژانویه 2002 از هم جدا شدند و اشنایدر الکتریک در پایان سال بخش خود را به شرکت کی کی آر-وندل اینوستی سیمنت(KKR-Wendel Investissement consortium) فروخت.

 سال 2002 با معرفی برنامه،NEW 2004 (برای جهان الکترونیکی جدید) همراه بود. با پوشش دوره زمانی از سال 2002 تا 2004، این برنامه محرک و بلندپروازانه برروی رشد و بهره‌وری تمرکز می‌کرد. هدف اشنایدر الکتریک اجرای استراتژی تمایز و خلاقیت بود، درحالیکه کیفیت را به گونه ای ارتقا می‌داد که آن را تبدیل به تنها رهبر جهانی در اتوماسیون و مدیریت الکتریسیته می‌کرد.

در تمام حوزه‌ها شرکت از استراتژی ائتلاف، تملک و شراکت استفاده می‌کرد تا توسعه محصول را به حداکثر رساند و حضور جغرافیایی آن مخصوصا در آسیا را پررنگ کند.هم چنین در این سال واحد توسعه پایدار به وجود آمد و اصول ما برای مسئولیت نیز چاپ شد.

در ژانویه سال 2003، اشنایدر الکتریک با بدست آوردن تی ای سی(TAC) سوئد نقش اصلی را در ایجاد بازار جهانی اتوماسیون داشت.

ژان پاسکال ترایکویر(Jean-Pascal Tricoire) به عنوان رئیس ارشد اجرایی انتخاب شد تا رشد را افزایش دهد، هماهنگی را بیشتر کند، و همزمان با افزایش تعداد مدیران غیرفرانسوی در بخش‌های اجرایی تعادل بیشتری ایجاد کند.

برای آغاز سال 2005، اشنایدر الکتریک یک برنامه مشارکتی جدید با نام NEW Z را طراحی کرد. این برنامه که برای ایجاد تغییر طراحی شده بود، بر اساس نتایج برنامه جدید2004 پی ریزی شده بود.

این برنامه با تمرکز برروی رشد، بهره‌وری و مردم تعهدات شرکت را تایید می‌کند و سعی دارد اشنایدر الکتریک را از جایگاه خوب به عالی ارتقا دهد.